Afgelopen zaterdag stond de VulkanBike Marathon in Daun op het programma.
Met het complete Olympia Cicli Mountainbike team waren wij naar Duitsland afgereisd om hier aan de start te verschijnen.
De Vulkan Bike Marathon is een mooie maar snelle wedstrijd. Waar we vorig jaar nog tropische temperaturen hadden was het deze keer maar 10 graden en er werd veel regen voorspeld.
Dit jaar was ik toch wel uit op revanche op vorig jaar, door het missen van een pijl al vroeg in de wedstrijd moesten we in de achtervolging op de kopgroep, helaas zagen we de kopgroep niet meer terug en moest ik genoegen nemen met een 5de plaats.
De wedstrijd was op zaterdag en dus moesten we al op vrijdag richting Daun vertrekken. Laat op de middag en vol in de spits duurde de reis helaas wat langer dan verwacht en kwamen we pas rond 8 uur aan in Daun.
Snel mijn startnummer opgehaald en door naar het hotel, om daar nog wat televisie te kijken en vroeg naar bed te gaan.
Bij het ontbijt de volgende morgen regende het nog steeds maar wel minder dan op vrijdag.
In de auto richting Daun vertrokken en daar de spullen klaar gemaakt voor de wedstrijd.
Op de roller onder de paraplu deed ik mijn warming-up, daar merkte ik al dat de benen er vandaag zin in hadden en dat gaf mij in dit toch wat trieste weer toch een goed gevoel. Tijdens de warming-up hield het op met regenen en ging ik snel naar de start.
Ik probeerde er niet te laat heen te gaan omdat ik niet achteraan wilde staan. Gelukkig stonden er nog maar een paar renners en kon ik mooi op de eerste rij plaats nemen.
Tijdens het wachten op het startschot nam ik nog mijn BYE! Energy Shot en niet snel erna klonk het startschot. De eerste 1500 meter waren geneutraliseerd achter de auto toen de wedstrijd werd vrijgegeven draaide we meteen het bos in. Ik probeerde de eerste minuten even mijn gemak te houden om een beetje het ritme te kunnen vinden, maar probeerde wel voorop te blijven om niet al na 5 minuten eruit te zien als zwarte piet. Voorop blijven lukte aardig maar vies werden we zeker. We konden al snel met een groep van 10 man loskomen van de rest. Gedurende de eerste kilometers richting de eerste verzorgingpost was het druk onderweg, doordat we achterop de achterblijvers reden van de 100Km.
De eerste renners probeerde er de hele tijd zo snel mogelijk aan voorbij te komen, ik koos er zelf voor om er wat rustiger achteraan te gaan om zo vroeg in de wedstrijd niet al teveel energie te verspelen.
Op 10 kilometer plaatste ik mijn eerste aanval, we reden bovenop een plateau waar de wind vol van voren kwam. Niemand wou echt rijden en er werdt veel naar elkaar gekeken, ik plaatste hier mijn eerste aanval om te kijken welke sterke renners erop konden reageren en dan hopelijk met een iets kleiner groepje de wedstrijd konden vervolgen.
Er had maar 1 renner antwoord op mijn aanval en we hadden al snel een grote voorsprong op de andere 8 renners. We besloten samen door te rijden en om ste buurt het kopwerk op ons te nemen.
We reden nu ongeveer 40 kilometer samen maar ik merkte dat mijn tegenstander op kop minder hard aan het rijden was, ik nam de kop weer over en hij bleef goed in het wiel zitten. Ik dacht bij mijzelf ik ga gewoon nog een aanval plaatsen, ik rij 5 minuten volle bak en kijk daarna of hij dan nog in het wiel zit en zo ja hoe hij er dan nog bij zit.
Ik nam nog een BYE! Isotonic Pro Gel, koos een goed moment waar ik mijn tempo versnelling kon doen en ging er de volle 100% voor om hem los te rijden. Na een aantal minuten hoorde ik al niemand meer achter mij, geen gepiep van remmen of een ratelende ketting. Ik besloot toch nog even door te rijden en op een wat overzichtelijkere plek te kijken waar hij was. Op een hele steile klim door een weiland zag ik dat hij op ongeveer 50 meter achter mij reed. Dat was mooi, ik kwam boven aan en ging de laatste resterende kilometer’s (35 Km) voor een solo richting de finish.
Bianca Bodemann
Doordat we de ronde andersom reden was de lange startklim van vorig jaar een lange afdaling over het fietspad terug richting Daun.
Daar moesten we nog een keer een listig klimmetje op richting de eindstreep daar war ik voor de derde keer dit seizoen de armen in de lucht mocht doen.
De revanche op vorig jaar is zeker gelukt. Ik kwam met een voorsprong van ruim 5 min binnen. Uiteraard is dit een mooie motivatie richting het NK Marathon op 8 Oktober toch weer een erg belangrijk moment. Tijdens deze race wil ik mijn prestatie van vorig jaar verbeteren door dichterbij de top-10 overal te komen dan vorig jaar (16de plaatsoverall, 3de bij de Beloftes).
Op uitnodiging van BYE! in Polen sta ik op 22 September in Kielce (Polen) aan de start bij de Kielce Bike Marathon. Daar ben ik erg benieuwd naar wat voor parkoer we krijgen, na de vorige wedstrijd eerder dit seizoen in Polen verwacht ik dat dit wel een uitdagend parkoer gaat worden.
Sportvoeding:
7x 500 ml BYE! Endurance Booster.
2x BYE! Endurance Bar.
1x BYE! Isotonic Pro Gel.
1x BYE! Energy Shot.
1x BYE! Magnesium Shot.
2x Powerbar HydroMax Gel.
1x SIS Rego Protein Bar.
achtervolging op de kopgroep, helaas zagen we de kopgroep niet meer terug en moest ik genoegen nemen met een 5de plaats.
De wedstrijd was op zaterdag en dus moesten we al op vrijdag richting Daun vertrekken. Laat op de middag en vol in de spits duurde de reis helaas wat langer dan verwacht en kwamen we pas rond 8 uur aan in Daun.
Snel mijn startnummer opgehaald en door naar het hotel, om daar nog wat televisie te kijken en vroeg naar bed te gaan.
Bij het ontbijt de volgende morgen regende het nog steeds maar wel minder dan op vrijdag.
In de auto richting Daun vertrokken en daar de spullen klaar gemaakt voor de wedstrijd.
Op de roller onder de paraplu deed ik mijn warming-up, daar merkte ik al dat de benen er vandaag zin in hadden en dat gaf mij in dit toch wat trieste weer toch een goed gevoel. Tijdens de warming-up hield het op met regenen en ging ik snel naar de start.
Ik probeerde er niet te laat heen te gaan omdat ik niet achteraan wilde staan. Gelukkig stonden er nog maar een paar renners en kon ik mooi op de eerste rij plaats nemen.
Tijdens het wachten op het startschot nam ik nog mijn BYE! Energy Shot en niet snel erna klonk het startschot. De eerste 1500 meter waren geneutraliseerd achter de auto toen de wedstrijd werd vrijgegeven draaide we meteen het bos in. Ik probeerde de eerste minuten even mijn gemak te houden om een beetje het ritme te kunnen vinden, maar probeerde wel voorop te blijven om niet al na 5 minuten eruit te zien als zwarte piet. Voorop blijven lukte aardig maar vies werden we zeker. We konden al snel met een groep van 10 man loskomen van de rest. Gedurende de eerste kilometers richting de eerste verzorgingpost was het druk onderweg, doordat we achterop de achterblijvers reden van de 100Km.
De eerste renners probeerde er de hele tijd zo snel mogelijk aan voorbij te komen, ik koos er zelf voor om er wat rustiger achteraan te gaan om zo vroeg in de wedstrijd niet al teveel energie te verspelen.
Op 10 kilometer plaatste ik mijn eerste aanval, we reden bovenop een plateau waar de wind vol van voren kwam. Niemand wou
echt rijden en er werdt veel naar elkaar gekeken, ik plaatste hier mijn eerste aanval om te kijken welke sterke renners erop konden reageren en dan hopelijk met een iets kleiner groepje de wedstrijd konden vervolgen.
Er had maar 1 renner antwoord op mijn aanval en we hadden al snel een grote voorsprong op de andere 8 renners. We besloten samen door te rijden en om ste buurt het kopwerk op ons te nemen.
We reden nu ongeveer 40 kilometer samen maar ik merkte dat mijn tegenstander op kop minder hard aan het rijden was, ik nam de kop weer over en hij bleef goed in het wiel zitten. Ik dacht bij mijzelf ik ga gewoon nog een aanval plaatsen, ik rij 5 minuten volle bak en kijk daarna of hij dan nog in het wiel zit en zo ja hoe hij er dan nog bij zit.
Ik nam nog een BYE! Isotonic Pro Gel, koos een goed moment waar ik mijn tempo versnelling kon doen en ging er de volle 100% voor om hem los te rijden. Na een aantal minuten hoorde ik al niemand meer achter mij, geen gepiep van remmen of een ratelende ketting. Ik besloot toch nog even door te rijden en op een wat overzichtelijkere plek te kijken waar hij was. Op een hele steile klim door een weiland zag ik dat hij op ongeveer 50 meter achter mij reed. Dat was mooi, ik kwam boven aan en ging de laatste resterende kilometer’s (35 Km) voor een solo richting de finish.
7x 500 ml BYE! Endurance Booster.
2x BYE! Endurance Bar.
1x BYE! Isotonic Pro Gel.
1x BYE! Energy Shot.
1x BYE! Magnesium Shot.
2x Powerbar HydroMax Gel.
1x SIS Rego Protein Bar.